Afvallen met medicatie. Het verhaal van José

Na een lange tijd stil zitten, merkte ik dat mijn lichaam er zeker niet op vooruit ging. Ik merkte hier namelijk vaak tijdens werk of boodschappen hinder van, maar hier durfde ik niet echt over te praten. Niemand in mijn omgeving deed dat, en ook op internet vond ik er weinig over. Ik was ervan overtuigd dat ik niet mocht klagen, want ik had immers wel goffer gebouwde mensen gezien. Ik stelde me aan, zo dacht ik, want ja, niemand had het erover. Daarom leek het mij een goed idee om dit taboe te doorbreken, dus heb een kort verhaal geschreven waarin mensen zich misschien wel in herkennen. 

Je moet naar de winkel en dus pak je de fiets. Puffend kom je bij de winkel aan, waar je de vader van je zoontjes vriendje tegen komt die je eigenlijk liever ontloopt. Je loopt snel de winkel in en pakt je boodschappenlijstje. Appels, shampoo, rijst, kipfilet, sperziebonen, brood en oh ja, nog een doosje Merci om de buurvrouw te bedanken voor het verzorgen van de planten toen je weg was. Snel ga je het pad in van de chocola, je doet het in je mandje en terwijl je naar de kassa loopt zie je een oudere dame in je mandje gluren. Ze schudt haar hoofd. Je kunt wel door de grond zakken. Je rekent af. Je wilt op je fiets stappen, maar eigenlijk zit je broek wel strak, die broek die je net nieuw gekocht hebt in een grotere maat. Niet aan denken. Je fietst naar huis. Uitgeput sta je voor je appartement... O nee, ook nog drie trappen omhoog. Je adem zit hoog en je hart gaat tekeer. 'Kom op, aansteller, even die trap op', zeg je tegen jezelf.

Je loopt gelijk maar naar de buurvrouw om haar te bedanken. Ze nodigt je uit voor een kopje koffie. Natuurlijk zeg je ja, maar vanbinnen begint de worsteling. 'Melk en suiker erbij, of toch maar zwart? Wat zal ze wel niet van me denken?' Terwijl je piekert in je hoofd vraag je, alsof er niets is, of de buurvrouw een fijne vakantie heeft gehad. De buurvrouw vertelt en vertelt. Ineens zegt de buurvrouw: 'Goh, je bent wel aangekomen hè?' Je lacht het weg, maar vanbinnen wil je huilen. Je slaat daarom ook het koekje ook maar af.

Eenmaal weer thuis heb je inmiddels behoorlijk de drang om te gaan bewegen en dus je gaat ‘lekker’ een stuk te wandelen. Verder dan je eigenlijk kunt. Weer is je lichaam op, en naast dat je buiten adem bent en je hart tekeer gaat, doen je knieën ook pijn. Toch loop je door. Je wilt afvallen. En dus ga je door, ondanks de pijn, ondanks dat alles in je lichaam schreeuwt: 'Ho'. Maar hé, jij hebt overgewicht, jij moet meer bewegen. Na de wandeling wil je douchen, maar ook daar heb je geen puf meer voor. Je ploft weer op de bank en denkt, dit moet toch ook anders kunnen?

Vanaf de bank waar ik al compleet ingezogen was, maak ik een afspraak met mijn huisarts. Ik vertelde hem dat ik er nu echt wel klaar mee was en graag tips wilde ontvangen over het behalen van een gezond gewicht. Hij vertelde me dat er verschillende mogelijkheden waren, dus dat het raadzaam was om weer eens langs te komen. Tijdens een goed gesprek ontving ik allerlei tips over het behalen van een gezond gewicht, maar in mijn hoofd dacht ik, Hoe houd ik dit allemaal vol?? Met het schaamrood op mijn kaken vroeg ik aan mijn huisarts of er ook andere mogelijkheden waren of dat ik mij moest inschrijven bij een diëtist als ik al deze tips allemaal zelf moest gaan uitvoeren. Hij vertelde me dat er ook een ander optie was waarvoor ik in aanmerking zou kunnen komen, maar dan moest hij wel een recept voor mij aanschrijven. Hij vertelde mij dat er meerdere aanbieders waren die door middel van medicatie hulp bieden bij het afvallen. Hij had mij doorverwezen naar Thuisapotheek. Hier kon ik gemakkelijk mijn recept uploaden waarna ik een belafspraak heb gemaakt met één van de vriendelijke apothekers. Na dit gesprek heb ik snel de medicatie ontvangen die bij het programma hoort, en ben ik mij na paar weken al een stuk fitter gaan voelen. Hierdoor zit ik veel beter in mijn vel en kan ik weer meer doen qua sport en bewegen. Dus ik ben Thuisapotheek tot op de dag van vandaag nog heel dankbaar, want nu kan ik ook  eindelijk weer lekker te wandelen met mijn vriendinnen!